Vergeet Sapa, ga naar Bac Ha! Ik zal je uitleggen waarom dit het mooiste plekje van Vietnam is. Hier is alles zo puur en oprecht. De vrouwen lopen hier in klederdracht omdat het zo hoort, en niet om op de foto te gaan met toeristen. En je eet hier mee met de locals omdat ze graag iets met je willen delen, en niet omdat ze geld aan je willen verdienen. Zo kan ik nog een tijdje doorgaan, en dat doe ik ook! Lees mee met de avonturen van Stef In Control in het mooiste stadje van het Noorden van Vietnam: Bac Ha!
Het is niet altijd feest
De dagen in Sapa waren niet bepaald om over naar huis te schrijven. Aankomen in de mist, slapen in een achterstallige jeugdherberg waar de kieren in de deur ook als raam zouden kunnen functioneren en ook nog eens bussen vol met toeristen in Sapa. Nee, Sapa was niet mijn droombestemming, zoals velen het wel vaak omschrijven. Gelukkig hadden we een escape. Via via had ik gehoord dat de zondagmarkt in Bac Ha een belevenis op zich zou zijn. Vanuit Sapa stapten we daarom in een busje gemengd met verdwaalde toeristen en vooral veel locals en reden we nog verder Noordwaarts richting Bac Ha.
Vietnamees Roulette
Dat ritje naar Bac Ha was al hilarisch. Denk je dat de bus vol zit, pakken ze er gewoon nog een paar plastic stoeltjes bij en voor je het weet zitten er 15 man in een 12 persoons busje. Geen probleem hier! Je hebt natuurlijk het bekende Russische Roulette, maar de betekenis van Vietnamees roulette heb ik ook gevonden. Dat is namelijk bij een Vietnamese buschauffeur in een busje stappen en hopen dat je ongeschonden op je eindbestemming komt. Inhalen in de bocht is geen probleem, mits je een keer of 5 goed op die claxon hebt gedrukt. Man, man, man, ik heb zeker drie keer geschreeuwd om m’n moeder. Zeker nadat de chauffeur weer een level van z’n nieuwste spelletje achter het stuur had uitgespeeld. Onderweg stoppen om armpje te drukken en een biertje voorgeschoteld krijgen, dat was dan wel weer het mooiste van het ritje. Je maakt nog eens wat mee tijdens zo’n busreis…
Warm welkom in Bac Ha
De aankomst in Bac Ha was er eentje om nooit meer te vergeten. We hadden een homestay geboekt, dat is dus inderdaad een verblijfplek bij mensen thuis. Bij aankomst werden we opgewacht door de vader van het gezin. Die kwam ons op z’n brommertje tegemoet rijden. “Follow me”, riep hij met z’n vriendelijke stem. Waar we heen gingen, dat wisten we niet. Maar de man was al zo aardig dat we vanaf minuut 1 alles en iedereen vertrouwde hier. Heerlijk gevoel. Hij nam ons mee naar z’n huis, een mooi vrijstaand huis aan de rand van het dorp. We waren nog geen kwartier binnen of hij nam me mee naar z’n aanbouw en vertelde alles wat ik maar wilde weten. Wat was hij trots. Voor ik het wist zat ik op het dak van de aanbouw te genieten van een prachtig uitzicht. “We’ll eat at 7..”, zei hij toen hij ons achterliet op onze kamer.
Stipt om 7 uur zaten we gewassen en gestreken aan de tafel van het gezin. Toch een beetje spannend, want wat zouden we te eten krijgen? Maar het was hemels! Zeker nadat we ook nog eens getrakteerd werden op een paar glaasjes ‘rice-wine’. Op de alchohol werd niet bezuinigd… Het was een bijzondere ervaring om echt op te gaan tussen de locals en om ook zo oprecht gastvrij behandeld te worden. We waren gewend om als toerist behandeld te worden en minder als mens. Het voelde in het begin misschien zelfs een beetje ongemakkelijk.
We sloten af met nog een klein biertje, want we konden het ook niet te laat maken. De wekker zou vroeg af gaan om naar de zondagmarkt van Bac Ha te gaan…
De markt van Bac Ha
Na een heerlijke nacht liepen we richting de markt. Tijdens de reis hadden we best al wat lokale markten gezien, maar wat we in Bac Ha konden verwachten wisten we niet goed. Eenmaal aangekomen was het onvoorstelbaar indrukwekkend. Een ware cultuurshock. Alsof we rechtstreeks in een filmdecor liepen. Maar dan wel een film die zich afspeelde in de jaren ’50. We gingen echt even ver terug in de tijd. Vrouwen liepen hier in de mooiste klederdracht met de kinderen op de arm of achterop de rug. De een zag er nog mooier uit dan de ander. Een lust voor het oog!
We liepen wat rond over de vrij grote markt. Het was een alles in één markt. Je kon er groente halen, vlees, vis, kleding, complete maaltijden, varkens, koeien en zelfs honden. Dat was echt even minder leuk om te zien. Honden werden hier heel eenvoudig verhandeld. En de details over de handel met de biggen en de kippen zal ik jullie maar besparen.
De taferelen op de markt van Bac Ha waren bijna onwerkelijk, zo mooi en bijzonder. Nauwelijks een Vietnamees die Engels sprak. Wilde je wat kopen dan werd het aantal briefjes getoond wat het zou moeten kosten. Dus met handen en voeten kochten we ons ontbijt en namen we de hele fruitmarkt mee. Met een van de mooiste ervaringen tijdens de reis liepen we voldaan naar onze homestay. Geniet even mee met deze geweldige plaatjes.
Genieten van prachtige vergezichten!
Sinds het bliksembezoek aan het ziekenhuis was de conditie een beetje verminderd. Daar moest verandering in komen. Dus de wandelschoenen werden uit het stof gehaald! En Bac Ha leent zich uitstekend om een heerlijk potje te hiken kan ik je vertellen. Van de liefste man van het dorp (de vader van het gezin..) kregen we een route van zo’n 10 kilometer die we konden doen. Je zou denken, 10 kilometer, daar draai ik de hand niet voor om. Maar hij had niet verteld dat het 5 kilometer stijl omhoog was en daarna 5 kilometer goed naar beneden… Maar wat een fantastische route! Het bracht ons bij nog kleinere dorpjes waar ook de tijd al een tijdje stil stond. Hier werd niet de hond uitgelaten, maar de buffel. Na een tijdje omhoog te hebben geklauterd konden we genieten van prachtige vergezichten over de vallei. Wat was dit genieten zeg!
De beste tour in tijden
Nu we hier toch waren, wilden we eigenlijk wel wat zien van de omgeving. Dus we gooiden een balletje op bij de familie. Konden zij ons niet wat laten zien van dit mooie stukje Vietnam? Natuurlijk, geen probleem. Dus de volgende dag zaten we achterop de motor om langs de mooiste plekjes te rijden. Zo moesten we zo ongeveer om de 10 minuten stoppen omdat het ene uitzicht nog mooier leek dan het andere. We kregen er geen genoeg van. Het mooiste was dat dit een wat geïmproviseerde tour was die in geen enkel boekje stond. Zo stonden we ineens bij een Vietnamese familie binnen. Dat was echt even schrikken. De eenvoud van het leven hier is niet voor te stellen. Zo primitief. Zo arm. Je bent hier rijk als je een buffel hebt…
Zo reden we nog een tijdje heerlijk rond door de valleien van Bac Ha. Als laatste stopten we bij een waterval. Maar achter die waterval was nog iets veel mooiers te zien. Na een beetje klimmen en klauteren langs de waterval kwamen we namelijk terecht bij een prachtige vallei waar de locals aan het werk waren op het land. We werden behoorlijk raar aangekeken, want toeristen hadden ze in jaren niet gezien, tenminste zo leek het. De hele familie werkte mee om de rijst te verbouwen en om het land weer in orde te maken. Het leverde mooie plaatjes op…
Het mooiste gezin van Bac Ha
Tijdens ons verblijf hadden we laten doorschemeren dat we allebei wat nek- en rugklachten hadden. Ondertussen was er al ongevraagd een potje tijgerbalsem gekocht voor ons. Maar dat hielp nog niet echt. De vader des huizes belde daarom gewoon even de plaatselijke fysio, geen probleem. En nog uur later lag ik op bed om even goed gekraakt te worden. Ze deden ook echt alles voor je. Onvoorstelbaar gewoon!
De laatste avond werden we, hoe kan het ook anders, uitgenodigd om nog een keer samen te eten. En daar werd ook niet op bezuinigd. We proosten samen op het goede leven en vooral op het mooiste gezin van Bac Ha! Met pijn in de buik moesten we deze onvergetelijke bestemming weer verlaten. Maar het vertrouwen in de mens was met minstens100% gestegen! Bac Ha, een plek en een familie om niet snel te vergeten!
