16 april 2017 t/m 18 april 2017
De indrukken van Ho Chi Minh waren voor even geparkeerd. Even iets minder chaos aan het hoofd, dachten we. Er werd koers gezet richting Can Tho. Een grote stad met 1,2 miljoen inwoners. Dezelfde chaos, maar dan iets kleiner. Daar zouden we met de boot de Mekong Delta bezoeken. En dat deden we. We gingen de boot in met een stel gelijksoortige Nederlanders. Een kort bezoekje Can Tho werd een bijzondere herinnering.
Het was ook wel welletjes, na meer dan 5 dagen in de grote stad. We zochten naar wat meer rust, minder chaos in ieder geval. De zinnen waren gezet op Can Tho. De voorbereiding van deze reis was super! Maar niet heus. We dachten allebei dat we in een klein vissersdorpje een drijvende markt zouden bezoeken. Dat laatste deden we. Alleen dat kleine vissersdorpje was misschien een beetje de romantische beeldvorming. Het was een akelig grote stad waar ‘gewoon’ Jose Mourinho met een glas Heineken op een enorme billboard stond afgebeeld. Dit was duidelijke het ‘kleine’ broertje van Ho Chi Minh City!
In Vietnam is het busvervoer, op basis van de ervaringen tot op heden, goed geregeld. Je koopt een kaartje bij een busstation en je wordt netjes afgezet bij je hostel. In die tussentijd moet je vooral niet verwachten dat er tegen je wordt gezegd hoe lang het duurt, wanneer je ergens gaat pauzeren en ook niet wanneer de bus weer verder rijdt na de pauze. Ontspannen was het zeker, maar het was wel even opletten geblazen als de bus weer ging rijden na een pauze. Even om de buurt naar de wc dan maar. Maar zo verkeerd is het allemaal niet. Goedkoop en snel van A naar B.
Toch geen Nederlanders…
Na zo’n 3,5 uur kwamen we aan op de plaats van bestemming. Het was het goedkoopste bed tot nu toe. 9 euro’s, en daarvoor hoefde we niet eens het bed zelf op te maken. De ontvangst was geweldig. Twee goedsprekende Vietnamese jongens deden keurig hun gemeende social talk en vanaf moment 1 voelde ik me op m’n gemak. Totdat er andere gasten bij kwamen. Shit, het waren Nederlanders. Ben je aan de andere kant van de wereld kom je kaaskoppen tegen. Of zouden ze toch heel aardig zijn?
Nog geen half uur nadat ik voorgaande gedachte had, was ik begonnen aan de tweede proostsessie met die akelig gezellige Nederlanders. Die middag deden we niets anders dan biertjes drinken, mooie momenten uitwisselen, lekker weer Nederlands praten en veel lol maken. Tot onze schrik was het inmiddels donker geworden, we moesten maar eens een keer wat gaan eten. Een goede basis voor de volgende dag werd gelegd. Dat was ook nodig, want om 4 uur gingen het wekkertje.
Vroeg het nest uit
Die verdomde wekker, 4 uur.. Laat me slapen, dacht ik. Totdat ik in de gaten kreeg dat er weer mooie avonturen op me te wachten stonden. Met ogen van Chinees formaat liepen we naar de lobby om samen met de de Nederlanders (Kim en Bob) en onze guide Tie een dagje op pad te gaan. Naar de lokale markt op de rivier. Eens kijken hoe ze hier de handel aan de man krijgen.
Vanaf moment één was het een heerlijke dag. Gezellig, lekker ontspannen, genoeg te eten en niet te vergeten: het prachtige Vietnam om ons heen. De vrouwelijke schipper bracht ons in een klein bootje naar de eerste markt van de dag. Onderweg genoten we hoe de zon de dag opende. Een schouwspel van de natuur dat met geen woorden te beschrijven is. Ik doe niet eens een poging. Kijk de foto’s maar…
Lekker ronddobberen
De handel vanuit de boot was leuk om te zien, niet bijzonder. Vooral grote partijen fruit werden verhandeld. Een aantal vissers met hun authentieke vissersboot maakten het plaatje compleet. Ons bootje wurmde zich overal tussen door zodat we alles goed van dichtbij konden zien. De opkomende zon er bij en het was toch wel een heerlijk plaatje.
Onderweg zouden we een aantal keer stoppen. De eerste stop was een bezoekje aan de noedelfabriek. Met onze eigen ogen mochten we zien hoe de noedels werden gemaakt. Het was net een geoliede machine. Iedereen deed z’n ding en voor je het weest was er aan het eind van de keten een zak met noedels dat zo verhandeld kon worden. Zo gek zijn die Vietnamezen nog niet!
We dobberden nog wat rond over de Mekong Delta. Heerlijk rustig vaarwater, goed gezelschap en een mevrouw die van een paar groene blaadjes de mooiste kunstwerken maakte, deze dag was heerlijk!
Rond een uur of 2 keerden we weer terug naar ons hostel. Zo gaar als een garnaal, maar een lekker biertje deed wonderen. We kletsten nog wat na met die verschrikkelijk gezellig Nederlanders. Soms zeg je wel eens tegen medereizigers: “Ja, we gaan elkaar zeker nog eens zien..”. Maar je weet echt wel dat dat allemaal goedbedoelde sociaal wenselijke opmerkingen zijn. Dit keer had ik het idee dat het goedbedoeld, sociaal wenselijk en ook nog eens oprecht was. Ik heb zo’n flauw vermoeden dat dit verhaal nog wel eens wordt vervolgd. Is het niet in Azie, dan ergens tussen de Maas en de Waal.
