Vrijdag 3 maart t/m maandag 6 maart
Na een mooie aftrap in Singapore was de wedstrijd echt begonnen. We zochten het meer Noordelijk, met Melaka als tussenstation. Daar waar het een beetje zoals thuis moest voelen met begrippen als ‘Stadthuys’, ‘Heerenhouse’ en ‘Dutch square’. Met een warme ontvangst voelde het ook bijna als thuis, zeker wanneer je ook nog even een asociaal fraai hotel regelt met zwembad op het dak. Het werden 3 heerlijke dagen in Melaka…
De Melakanen
Nadat we Singapore hadden uitgezwaaid vertrokken we per bus richting Melaka. Dat kun je wel aan de Aziaten overlaten, een busritje regelen. In een meer dan uitstekend touringcar waren we in een mum van tijd op plaats van bestemming. We werden gedropt op Melaka Central, een busstation net iets buiten de stad. Daar werden we al zeer vriendelijk ontvangen door de Melakanen, of zoiets. Een vriendelijke man vroeg ons wat onze plannen waren en toen we zeiden dat we uit Holland kwamen kwam er een brede glimlach op z’n gezicht. Hebben we toch nog wat teweeggebracht daar in Maleisië.
We checkten in bij ons hostel die we hadden geregeld voor de komende twee nachten. Simpele kamer, gedeelde badkamer en nog wat verdwaalde Fransen die daar vrijwilligerswerk deden. Voor zo’n 12 euro per nacht een privé kamer mét airco, ik zeg: dikke prima! Tevens een mooie uitvalsbasis om het leuke gedeelte van de stad te ontdekken: De Jonkerstreet. Waarschijnlijk vernoemd naar de opa van de slechtste voetbaltrainer allertijden: Andries Jonker. Maar dat terzijde. Deze straat stond bekend om de beruchte Jonkerstreet Night Market. Alleen in het weekend werd de straat omgetoverd tot een grote bazaar met eetkraampjes, barretjes en allerlei prularia stalletjes. Wat toevallig dat wij daar uitgerekend in het weekend verbleven. Een stukje timemanagement verleer je niet na een week of twee zonder werk…
De Melaka Nightmarket
Diezelfde vrijdagavond struinde we de markt af. Wat een toffe sfeer! Lampionnetjes, kraampjes met heerlijk eten voor weinig en een hele aangename temperatuur. We konden onze lol niet op. Na van allerlei kraampjes wat te hebben gesnoept keerden we voldaan en met een volle buik huiswaarts. Die volle buik hoef je overigens weinig voor te doen hier. Het is dat de zweetdruppeltjes wat eetkilo’s compenseren maar we gokken dat we allebei een keurige twee kilo zijn aangekomen. Dat de weegschaal niet in de rugzak paste betreuren we enorm. Oh lekker man, vakantie!
De volgende dag deden we het op standje vakantie. Niets moet, alles mag. Voor het ontbijt kwamen we terecht bij een superschattig eettentje. Achterin de winkel hadden ze een hele toffe lunchroom verstopt, genaamd ‘The Daily Fix’. Dat de mensen in de rij stonden om er wat te eten begrepen we nadat we er in de watten waren gelegd.
De vakantiepolonaise vervolgde we met een verkenning van de stad. We kwamen fascinerende muurschilderingen tegen. Kleurencombinaties die je normaal alleen op een peuterkleurplaat ziet waren in allerlei vlakken tegen de muur geschilderd. Briljant! Gelukkig hebben we de foto’s nog, anders zou je het echt niet geloven… Ook elders in de stad was de huisschilder goed bezig geweest. Echt heel gaaf.
We doen eens gek!
Saturdaynight! Het voelde bijna of de Grutstraat van Doetinchem op z’n best en heetst was. Datzelfde sfeertje van die avond er voor werd nog eens dunnetjes overtroffen. We prikten weer overal een vorkje en voor nog geen 8 euro hadden we eten, eten, drinken en nog meer eten. Paradijselijke vormen begon het aan te nemen. Zelfs de koude douche in het hostel kon niets afdoen aan de heerlijke avond.
We hadden het reistempo er goed in zitten, zo de eerste dagen. Wat doe je dan als je alle indrukken even wil laten bezinken. Dan Google je op ‘hotel with rooftopswimmingpool Melaka’, je loopt naar dat ene hotel met jaloersmakende foto’s toe en vraagt of ze nog een kamer hebben voor één nachtje. Zo gezegd zo gedaan. En dat voor een special price van 220 Ringgit (zo’n 47 euro). Daar heb je in Nederland nog niet eens een afwerkplek voor een uurtje voor, maar hier ben je de koning. Verschil moet er zijn.
Kwamen we daar aan, met onze rugzakjes en sportschoentjes. Zelfs de Uber taxivriend (voor de niet-generatiegenoten: Uber is een taxi zonder Taxi bordje op het dak) vond het al gek dat we dat hotel hadden geboekt en reed maar een hotel verder. Het is de lieve man vergeven.
Nadat we keurig om 1 uur waren ingecheckt konden we niet wachten om het grootste bommetje van Melaka te doen. Wat was dat lekker zeg. Stap je uit het zwembad en kij
k je als een koning de hele stad over. Meer dan geweldig. Zelfs zonder bril en lenzen zag ik dat het er wel verdomde fraai uit zag. Een beetje luxe op z’n tijd is geen enkel mens vies van. Ik dus ook zeker niet. Vermoedelijk zal dit niet het laatste asociale verblijf zijn, we zullen zien!
Doe maar normaal
Voor de komende dagen weer gewoon terug naar de ‘je bent maar gewoon van Bosgoed-mentaliteit’. We reizen per bus naar Penang, dat was aanvankelijk niet helemaal het plan. Maar de moesson gooit een beetje roet (of water) in het eten. We hebben vooral veel zin in de zon en die hopen we dan ook te krijgen in Penang. De plaatselijke Erwin Krol belooft ons zonnestralen, dus dat zit wel snor.
De groeten van de grootste bofkont van de wereld!
