We zijn begonnen! Man, wat een kriebels. Wekenlang, wat zeg ik, maandenlang zijn we bezig geweest met de voorbereidingen en toen was daar de grote dag. Dinsdag 28 februari 2017! Voor onbepaalde tijd foetsie. Lekker gevoel, wel spannend! En dat was ook die dinsdag wel te merken. Na een geweldig supergaaf afscheidsfeestje die zaterdag ervoor stapten we om 04:30 met wat kriebels de auto in. Afscheid nemen is nooit m’n sterkste punt geweest, maar we hielden ons maar voor dat het maar tijdelijk is. Al is tijdelijk een ruim begrip. Het gevoel trok weg toen ik bedacht waarom ik er aan was begonnen: nieuwe avonturen, mooie mensen ontmoeten, lekker eten, fraaie natuur en vooral heel erg lang vakantie! Mooiste tijd van het leven, kom maar op!
Nou, daar zaten we. Aan het raam. Naast een man van 72 uit Den Haag die zijn zus op ging zoeken. Net weduwnaar en helemaal in z’n uppie naar Australië. Toen de man uitstapte kreeg hij een diepe buiging. Dan moet je wel heel gek zijn op je zus. Natuurlijk had ik hetzelfde gedaan, alleen ik hoef er niet bang voor te zijn dat mijn zuster naar Australië verkast. Al zijn we wonderen de wereld nog niet uit.
Wonderstad Singapore
Over wonderen gesproken! Singapore! Wat een wereld-wonder-stad! Zelfs toen we in alle vroegte na 13 uur in het vliegtuig mega brak aankwamen en we werden overgeleverd aan het toen nog rustige Singapore. Wat gelijk opviel waren de bijzonder schone straten en de mensen die (nog meer dan ons) telefoonverslaafd zijn. Iedereen is behoorlijk op zichzelf gesteld en woorden worden er nauwelijks gewisseld. Vooral in de metro. Ieder voor zich, jij en je mobiel. Complete Netflix marathons werden er gehouden. Even pauzeren om de metro uit te stappen, nee joh! Ze zijn maximaal getraind om te lopen, te kijken en de weg naar buiten te vinden. Respect!
We hadden een, voor Singapore begrippen, cheapy hotel geboekt in de wijk little India. Little India, daar was geen woord over gelogen. Al twijfel ik een beetje over little. Hoe toevallig, alleen maar mensen uit India. Ik had het idee dat we wellicht toch de verkeerde vlucht hadden genomen. Maar het begon te wennen. Met de voortreffelijke metro verkenden we de stad. We kwamen terecht in het financiële hart van Singapore: Marina Bay. Veelal zakenmannen in kostuum met een zakje met koffie is wat we zagen. Die hoopte ik eigenlijk de komende maanden even te ontwijken. De expats hadden de overhand. Het was echt een mengelmoesje van allerlei mensen. Je had daarom niet echt het idee dat je in Azië was beland. Wat dat betreft een valse start.
Bruisende wereldstad!
Op woensdag verkenden we de stad met de metro. Met tussendoor even een paar uurtjes plat om het slaaptekort van de afgelopen dagen in te halen. Maar na een mega powernap konden we er weer tegen aan. We gingen richting het Marina Bay district. Daar stapten we de metro uit en plots was de stad omgetoverd tot een bruisende wereldstad met overal lichtjes. Je wist niet waar je kijken moest. Ik kan me zo voor stellen dat Philips hier aandelen heeft… Het ene gebouw, ik bedoel: mega toren, was nog mooier verlicht dan het andere. GEWELDIG!
Het avondeten was helemaal fantastisch. We kwamen terecht bij Lau Pa Sat. Een overdekt ‘food centre’ met allerlei kleine kraampjes. We hadden een Indiase maaltijd veroverd. Jemig, wat lekker! En voor Singapore begrippen ook echt niet duur. Dikke tip dus! We liepen nog wat door de straten van Singapore om vervolgens met een voldaan gevoel de metro naar huis te pakken. De kop was er af!
De Botanische tuinen
Donderdag 2 maart, weer fris en fruitig aan de start! Jetlag of niet, daar gingen we. Om een beetje te ontsnappen aan de drukte van de stad zochten de Botanische tuinen op. Je verwacht het niet, maar een oase van rust in de grote stad. Het werd een heerlijke wandeltocht langs allerlei fraaie bloemen en planten. Doordat het er redelijk vaak regent was alles zo fantastisch groen.
Diezelfde avond hadden we onze zinnen gezet op én de lichtshow bij Gardens by the Bay én een biertje op een van de rooftops van Singapore. Beide wensen waren vervuld. Een avond en uitzicht om niet snel te vergeten. Laten we beginnen bij de lichtshow. Half Azië is uitgelopen om bomen van staal te bekijken. Je leest het goed. Maar Singapore zou Singapore niet zijn als ze kosten noch moeite hebben gespaard om er echt een fraaie show van te maken. Echt gaaf, met op de achtergrond het Marina Bay Sands hotel (dat schip op 3 verschrikkelijke hoge torens) en de skyline van Singapore gecombineerd met een fraaie lichtshow. Een prima avondvulling.
Het duurste biertje ooit!
Oké, dat was één check van checklist. Toen de rooftopbar. Gelukkig hebben we de foto’s nog, zullen we maar zeggen. Je gelooft je eigen ogen niet, werkelijk! We kwamen terecht bij Level33. De naam zegt het al. Op verdieping 33 werden we ontvangen alsof we de koning waren. Achteraf begreep ik dat beter toen ze de rekening kwamen brengen voor het biertje dat we hadden besteld. ‘Slechts’ 15 euro voor een biertje. Ze zijn voor minder naar binnen gewerkt.
Wat een genot om daar letterlijk en figuurlijk even in de wolken te zijn en te genieten van de verschrikkelijk mooie skyline. Samen met mijn collega financials, oh nee shit, heb geen werk meer…, dronken we (lees: nippen) ons biertje op en trokken we moe maar voldaan naar ons stekje in Little India.
Een gat in de portemonnee
We waren even bang dat we een gat in onze portemonnee hadden, maar later bleek dat het gewoon schreeuwend duur is hier. Twee nachtjes Singapore was daarom meer dan genoeg. Maar in die twee dagen hebben we een goed idee gekregen wat ze in Singapore bedoelen met schoon en duur. Een versnipperde bevolking zorgde ervoor dat je je eigenlijk nooit echt kon mengen met de locals. Wie noemen zich hier de locals?
Echt onderdeel van Azië kun je het eigenlijk niet noemen, maar meer dan de moeite waard om toch even een tussenstop te maken.
De volgende bestemming is Maleisië, om precies te zijn naar Melaka. We gaan het beleven!
