Dat een pitstop-plaatsje de meest bijzondere bestemming tot nu toe zal worden, had ik dus echt even niet verwacht. De stad Trang bracht me in een ware extase! Zo puur, zo echt. Als toerist ben je hier bijzonder en ga je op in het dagelijkse leven. Je wordt omarmd door de bevolking en je leert nog beter met handen en voeten praten dan je al deed. Trang, een plek om niet snel te vergeten.
17 maart 2017 t/m 19 maart 2017
Mooie ontmoetingen
Maleisië lag achter ons. Waarschijnlijk tijdelijk, want dat we er een keer terug gaan keren dat staat vast. Al is het om onze gastvrije vrienden in Kuala Lumpur nog een keer te bezoeken. De boot bracht ons naar het plaatsje Satun. Daar waar je je felbegeerde stempels voor in je paspoort krijgt. We kwamen al gauw aan de praat met een knaap uit Chicago. Alleen op reis, wederom iemand die z’n dromen najaagt en het avontuur opzoekt. Het inspireert enorm om dat soort mensen te spreken en de avonturen die hij of zij heeft meegemaakt aan te horen. Iedereen met z’n eigen verhaal.
De immigratiedienst deed het rustig aan vandaag. Waarom zou je harder werken als het +30 graden is? Na een uurtje wachten, hadden we een nieuwe bladzijde in ons paspoort gevuld. In Langkawi hadden we de tickets naar Thailand al geboekt. De goedkoopste tickets. We zouden met een lokale bus in maximaal 1,5 uur naar Trang worden gereden. Met de ‘Thailand-vermenigvuldigingsfactor’ (alles duurt hier een beetje langer dan ze beloven..) van 1,5 ook nog best acceptabel. Die factor had z’n dienst al gedaan terwijl we aan het wachten waren op de lokale bus. De tijd werd gedood met hele leuke gesprekken met een stel uit Wales. Toen ik vertelde dat ik onlangs nog in Cardiff was geweest (met die lange een rugby wedstrijdje bezocht) toen kon het niet meer stuk. Lullen als Brugman. Dus de wachttijd was snel vergeten.
Bijzonder vervoer
Voordat we in Trang aankwamen, was de reis al bijzonder. De busreis, met die lokale bus, was echt hilarisch. Toen het buiten ging regenen genoten we binnen mee. Een bus met watervallen, deuren die niet dicht kunnen en Thaise vioolmuziek. Is een keer wat anders zullen we maar zeggen. Het voelde een beetje alsof dit niet de bus was die recent door de Thaise APK keuring was gekomen. Toen de bus vol begon te raken met lokale mensen, die wasrekken en de complete huisraad hadden meegenomen, was het feest compleet. Wat een genot, even een jaar of 50 terug in de tijd.
Oké, dit was dus weer Thailand. Geweldig! De tuk tuk vervoerde ons naar het hotel. Een simpel ritje zou je denken. Dat onze vriendelijke meneer onderweg in de chaos op de weg even een andere brommer een mooie schuiver liet maken en vrolijk door reed of er niks aan de hand was, was kennelijk heel gewoon. Welcome to Trang City!
Onder de indruk van Trang!
Het hotel was nog niet eens bereikt of we waren al onder de indruk van alle gebeurtenissen. Je kunt je voorstellen dat we een tikkeltje vermoeid waren. Een lekker bed zou heerlijk zijn geweest. Totdat Pleunie aan mij vroeg: “Zou jij even willen vragen of ze het matras op het bed willen doen..?”. “Uh, ik denk dat ze deze plank als matras gebruiken…”, was het antwoord. We kunnen ondertussen steeds meer verschillende accomodaties van ons lijstje afstrepen. ‘Hard bed XXL’ kan ook van de lijst af.
Genoeg over de randzaken. Terug naar waar we voor komen: nieuwe mensen ontmoeten en nieuwe dingen ontdekken. Het eerste wat opviel toen we de stad gingen verkennen, was dat we aan werden gekeken of we iets van ze aan hadden. Of zou het zijn dat ik al een tijdje de kapper niet van dichtbij had gezien. Om alles uit te sluiten werd er een kapper gezocht. Ik vond het wat tricky om te onderhandelen over de prijs. Voor één keer sloegen we dat dan maar over. Ze spreken hier ongeveer 2 woorden Engels (Yes en No). Ga dan maar eens uitleggen hoe je je haar geknipt wil hebben. Volgens mij voor het eerst dat er een Europeaan in de stoel zat. Je kunt je voorstellen dat ik, als mini ijdeltuit, een klein beetje nerveus onder de witte cape zat. Maar nadat ze haartje voor haartje er een haarfijn koppie van had gemaakt, liep ik met een big smile de kapperszaak uit.
De avondmarkt van Trang
Had ik al verteld dat we liefhebbers zijn van avondmarkten? Nou, dit was er weer eentje om van te smullen. Niet alleen van de gerechten, maar omdat we als ware attractie werden beschouwd. Je hoefde niet eens goed Thais te kunnen verstaan om te horen dat er herhaaldelijk werd gezegd: “Wat doen zij hier dan..?”. Er werd niet gezegd hoeveel we moesten betalen. Maar vaak werd er een rekenmachine onder je neus gedrukt. De dankbaarheid spatte er van af. Wat een vreselijk lieve mensen hier! En wat kunnen ze goed toveren met potten en pannen. Verrukkelijk!
Vlakbij het centraal station was er een restaurantje waar ‘alle’ toeristen zich verzamelden. We telden er in totaal 8. Stuk voor stuk bijzondere portretten. Een van die mensen was een Nederlandse man die was geëmigreerd naar Thailand en hier z’n bestaan had opgebouwd. Hij was er leraar. Getrouwd met een Thaise. Het leven was hier extreem goed, zei hij. Goedkoop, lekker eten, lieve mensen. Gevalletje ‘Nooit meer naar huis’. Hij vond het al net zo bijzonder als wij dat we in Trang waren.
Leven als een local in Trang
De dagen werden, zoals gezegd, gevuld met opgaan in de samenleving hier. Zo bezochten we de lokale fruitmarkt. Dat bleek niet alleen een fruitmarkt, maar een overdekte ‘shopping mall’ waar ze het presteerden om zo veel mogelijk kleding op één vierkante meter te zetten. We keken onze ogen uit. Helemaal nadat we overal kakkerlakken en ratten zagen die aan het smullen waren van de lokale lekkernij. Dat hier de mussen op het vlees staan te dansen, is hier heel normaal. Het leek even of we in een film uit 1950 waren beland. Ver terug in de tijd.
Opgaan in de sam
enleving deel 4: Naast ons onderkomen zat een gym. Eindelijk weer sporten! Al was het ook best een sport om de straat over te steken op het drukste kruispunt van Trang. Hand in hand de straat over rennen, het moet er goed uitgezien hebben. Ook in de gym waren we een ware attractie. Waarschijnlijk staan we met een uitgebreide fotoshoot in het nieuwe fitnessmagazine van Trang.
Time to move on!
Na 3 nachtjes was het wel weer welletjes. Een grandioos avontuur dat ik voor geen goud had willen missen. Een ontmoeting met het echte authentieke Thailand vol inspiratie en mooie momenten was het resultaat. Het is tijd om meer bijzondere plekken te ontdekken. Te beginnen bij Koh Mook, een klein eilandje in de Andaman Zee. Benieuwd welke avonturen daar weer te wachten staan.
